Türkiye'de organizasyonel süreklilik ve organizasyonel ölüm riski arasındaki ilişkinin incelendiği bu çalışmada, organizasyonların yaşam süreleri boyunca ne tür riskler taşıdıkları ve bu risklerin Türkiye'de organizasyonel sürekliliği nasıl etkilediğine açıklık getirilmeye çalışılmıştır. Küçüklük engelleri hipotezlerinin geçerliliği, İstanbul Sanayi Odası'ndan (İSO) alınan faaliyetini sonlandırmış firmalara ait verilerle incelenmiştir. İstanbul Ticaret Odası (İTO) ve İSO'dan alınan kurumsal firma verileri, Kaplan-Meier ve Cox Orantısal Riskler Regresyonu ile analiz edilerek, organizas-yonel ölçek ve organizasyonel yer seçiminin, organizasyonel sürekliliğe etkisi belirlenmeye çalışılmıştır. Öncelikle Kaplan-Meier Yöntemi ile organizasyonel süreklilik ve risk fonksiyonları hesaplanmıştır. Elde edilen organizasyonel süreklilik fonksiyonları arasında, istatistiksel olarak anlamlı bir farkın olup olmadığı Log Rank testi ile incelenmiştir. Hesaplanan organizasyonel süreklilik fonksiyonları arasında istatistiksel olarak anlamlı bir farkın bulunması, ilgili örnek hacmi için incelenen organizasyonel faktörün organizasyonel sürekliliği etkilemiş olduğunun bir göstergesidir. Bu aşamadan sonra, organizasyonel sürekliliğe etkisi incelenen organizasyonel faktörün alt kategorilerinin organizasyonel sürekliliğe göreceli etkilerinin incelenmesi için Cox Orantısal Riskler Regresyonu uygulanmıştır. Elde edilen bulgulara göre; İSO verilerinin analizinde organizasyonel sürekliliğin organizasyonel ölçeğe bağlı olarak değiştiği, İTO verilerinin analizinde ise organizasyonel sürekliliğin organizasyonel yer seçimine bağlı olarak değiştiği görülmüştür. İTO'da faaliyet göstermiş kurumsal firmalar için Eminönü ilçesinin organizasyonel süreklilik açısından en elverişli ilçe, Sultanbeyli ilçesinin ise organizasyonel ölüm riski en yüksek ilçe olduğu tespit edilmiştir.

Anahtar Kelimeler: Organizasyonel süreklilik, organizasyonel ölüm riski, Kaplan-Meier yöntemi, Cox orantısal riskler regresyonu.