Bu çalışma bellek ve mimarlık arasındaki ilişkinin varlığı üzerine şekillenmiş ve geliştirilmiştir. Farklı disiplinlerin değişik açılardan ele aldığı bir kavram olan bellek, bu çalışmada bireyin hatırladıklarının ne kadarının mekânsal olduğu, mekânın akılda kalan yönlerinin neler olduğu üzerine kurulan bir model çerçevesinde değerlendirilmektedir. Bireyin yaşamında önemli yer tutan çocukluğunun geçtiği ev, araştırmanın mekânı olarak seçilmiştir. Çalışmanın amacı; mekân belleğinin oluşumunu incelemek, mekân öğelerinin bellekle olan ilişkilerini değerlendirmek, bellekte kalan mekân öğelerini bulup çıkarmak olarak özetlenebilir. Bu çalışma kişinin eviyle oluşturduğu negatif ve pozitif deneyimlerinin belleğe kodlandığını, bu kodlamaların bellekte yer ettiğini ve belli bir zaman diliminde bellekten geri çağrılabildiğini ortaya koymaktadır. Dolayısıyla tüm bu bellek aşamalarını dikkatle yorumlamak, konut araştırmalarını ve tasarımlarını yönlendirecek yararlı olacak yönlerini irdelemek gerekmektedir. Belleğin kişisel ve sosyal yapısının yanında yönlendirici özelliği mimarlık araştırmalarında daha nitelikli ve kaliteli çevrelerin oluşturulması için üzerinde önemle durulması gereken bir konudur.