Bu çalışmada bir zararlı atık niteliğinde olan pestisit endüstrisinden kaynaklanan sıvı formdaki atıkların atıksu arıtma sistemi içerisinde en uygun arıtım mekanizmasının tespitine çalışılmıştır. Çalışmalar sırasında endüstrinin dengeleme tankından farklı tarihlerde üç adet numune alınmıştır. Uygulanan deneysel plan çerçevesinde numunelere kimyasal arıtma, ozonlama ve bakteriyel çoğalma inhibisyon testlerinden oluşan deneyler yapılmıştır. Kimyasal arıtma uygulanmalarında en uygun koagülan, doz ve pH tespitleri yapılmıştır. Ozonlama işleminde ise 477 mg/l ozon akısı kullanılarak 15, 30, 45, 60 ve 90. dakikalarda numuneler alınmış ve KOİ (Kimyasal Oksijen İhtiyacı) giderim verimleri hesaplanmıştır. Deneylerin son aşamasında numunelere bakteriyel çoğalma inhibisyon testi deneyleri uygulanmıştır. Deneylerin ilk aşamasında toplam KOİ giderimi bazında her ne kadar önce kimyasal arıtma uygulayıp daha sonra ozonlama yapmak daha iyi bir arıtma performansı sergilemiş olsa da, sadece KOİ giderimine bakarak numunelerin zehirlilikleri hakkında bir yorum yapabilmek mümkün değildir. Bu sebeple ortaya çıkan bütün arıtma alternatifleri için (kimyasal arıtma, ozonlama, kimyasal arıtma + ozonlama ve ozonlama + kimyasal arıtma) ve hamsular için bakteriyel çoğalma inhibisyon testi deneyleri yapılmıştır. Elde edilen sonuçlarla EC₅₀ değerleri ve literatürdeki yaygın substrat inhibisyonu modelleri kullanılarak Ki inhibisyon sabitleri bulunmuştur. Elde edilen sonuçlardan sadece ozonlama işlemi uygulanmış numunelerin EC₅₀ değerlerinin (sırasıyla %24, %9 ve %8) hamsuyun EC₅₀ değerlerinden (%21, %6,5 ve %6) çok farklı olmadığı tespit edilmiştir. Tek başına kimyasal arıtma ve kimyasal arıtma ile birlikte ozonlama seçeneklerinin EC₅₀ değerlerini belirgin bir şekilde arttırdığı görülmektedir. K_i inhibisyon sabiti açısından da durum çok farklı değildir.

 

Anahtar Kelimeler: Zararlı atık, inhibisyon, ozonlama, kimyasal arıtma, pestisit endüstrisi atıksuları.