Osmanlı resminde mimesis kendi iç dinamikleri sonucu ulaştığı bir yöntem değildir. Batıdan ithal edilen biçim dilinin Osmanlı sanatçıları tarafından uygulanmasından ibarettir. Osmanlı resminde bu kavram 17. yüzyıldan itibaren geleneksel biçim dilinin çözülmeye başlamasıyla gündeme gelir, ancak programlı olarak 19. yüzyıl resminde uygulanmaya başlanır. Bu makale, mimesis kavramını Şeker Ahmed Paşa’nın resimleri bağlamında incelemektedir. Felsefi anlamda mimesis, akılcı, nesnel ve bilimsel bir gerçekliğin resim düzleminde ifadesidir. Osmanlı-İslam kültürü içinde yetişen, tasavvufun ontolojik görüşü ve geleneksel ahlak sistemine büyük ölçüde bağlı olan bir sanatçının resimlerinde mimesisin kendini özgü yönü sorgulanmaktadır.

Anahtar Kelimeler: Mimesis, Osmanlı resmi, Şeker Ahmed Paşa.